Een jaar geleden ...

2 april 2012.

Het is bijna niet te geloven, maar vandaag is het precies een jaar geleden dat we in de hal stonden van het oude, vertrouwde HIVT. Voor het eerst na een eeuwigheid weer oog in oog met elkaar. Oude gedachten werden weer opgepoetst. Nieuwe herinneringen werden geboren.

Daarna was het een jaar lang stil. Althans, als we het over de totale groep hebben. Wie weet wat voor intens mailverkeer er ondertussen hier en daar gaande is? Wie kan vermoeden welke vlammen weer zijn opgelaaid? Wie heeft er zicht op nieuwe, oude vriendschappen?

Hoe dan ook vonden we het een goed idee om vandaag even naar jullie te zwaaien. Gaat alles goed met jullie? In gedachten zien we dat hele kluitje weer door het HIVT wandelen. Pratend. Lachend. Kijkend. Wat er ook voorbij gaat, dát in ieder geval niet.

 

 

 

The Week After

Zit je dan een week later. Terug te denken. Terug te lezen. Terug te herinneren. Terug te kijken. We kregen, al vanaf zondag, talloze lieve en enthousiaste mailtjes. Belden elkaar tussendoor. Om te zeggen wat we zaterdagavond én zondag al honderden keren tegen elkaar hadden gezegd: ‘Leuk was het, hè?’ ’Ja, het was leuk.’ Maandag was het hier en daar een heuse ik-kom-niet-zo-heel-erg-verschrikkelijk-aan-mijn-gewone-werk-toe-dag. En toch, zoals (zelfs) met alle overrompelende zaken in het leven, ging alles op een gegeven moment weer gewoon zijn eigen gang. En zo moet het ook zijn.

Maar vandaag zitten we met onze gedachten weer even in de hal van het HIVT. Waar we precies een week geleden, rond deze tijd, een tas bij elkaar stonden te rapen om ons in de gestreken jurken te hijsen en de haren in een acceptabele coupe te gooien. De eerste gasten kwamen al binnen. Want van ver zonder vertragingen onderweg. Of omdat ‘we de deur al open zagen staan’. Geen tromgeroffelende start, we rolden er vanzelf in. Zoals we destijds vanzelf in dat nieuwe studentenleven rolden. En zo was het goed.

Dus nog even, vandaag … ‘Leuk was het, hè?’ ’Ja, het was leuk.’

 

 

Nu dan toch echt: 50

Deze week per ongeluk een keer Radio 2 aangezet. Voor Vlamingen die er nog nooit van gehoord hebben: het is een Nederlandse zender die oudere jongeren zoals wij graag herinnert aan Onze Tijd en die aan de andere kant nog een beetje hip en happening wil zijn. De presentatoren zijn vooral jongere ouderen. Hun foto’s staan steeds fletser op de site, zodat rimpels en ander fysiek ongemak buiten beeld blijven.

Wat blijkt: het is de week van ’vijftig jaar popmuziek’. Het is natuurlijk gewoon toeval, maar we zeggen even dat dat niet zo is. Dat ze dat speciaal voor ons doen. Om ons vast aan de hand mee te nemen. Om ons muzikaal richting zaterdag te begeleiden. Morgen, woensdag, staan de jaren 80 centraal.  Ongetwijfeld veel schoudervullingenmuziek. Zwartomrandeogennummers. En wijdebroekenplaten.

Maar goed, vijftig dus. Het hangt in de lucht. Het Nederlands Tegelmuseum – wie kent het niet! - bestaat 50 jaar. Evenals het Utrecht Science Park. Britse band The Zombies (Colin Blunstone!). Ken, de lover van Barbie. Om niet te spreken van de Limburgse Bond van Tamboerkorpsen.  

Het gonst 50. Het zindert 50. Het bruist 50.
En zaterdag IS het 50. In het HIVT. Welkom!

Honderd

Een gedenkwaardige mijlpaal. We waren eigenlijk al zó gelukkig met alles wat we tot nu toe hebben mogen meemaken, dat we niet het idee hadden dat er íéts kon gebeuren wat dat gevoel zou overtreffen. En toen  kwam dat toch.

Want gisteren, 17 maart, spraken we aan het einde van de middag, live vanuit België, Tony De Keghel. ‘Antoine’ heet hij nog op de zo prachtig met de hand geschreven (meneer Crauwels?) examenlijst van 1982. Waar ter verduidelijking boven staat ‘In het inschrijvingsgeld op de cursussen is het examengeld van 300 fr. inbegrepen’. Tony komt, op 2 april. Dat is heel fijn, maar nog geen heel erg verschrikkelijke mijlpaal, want dat doet een complete kolonie andere oud-studenten ook. Máár … hij is nummer 100!

Honderd ‘followers’, die hadden we al eerder; ook een mijlpaal die absoluut een lintje verdient. Maar nu hebben we dus ook Officieel Honderd Aanmeldingen. Tromgeroffel en trompetgeschal zijn hier op hun plaats.

We overwegen al bijna een dress code. Een rode loper. Valet parking. Gaat niet gebeuren. Maar we zeggen wél: welkom, welkom, Tony!

Zoektocht

Op 85 deelnemers zitten we. En de ervaring leert dat het met deadlines voor aanmeldingen is als met houdbaarheidsdata op verpakkingen. Ze worden wel gelezen, maar op een geheel eigen wijze geïnterpreteerd. Dus het zou zó maar eens kunnen gebeuren dat we de 100 halen. Heb jij je eigenlijk al aangemeld? Zo niet, hup, hiernaast invullen, vijf tellen werk!

Nog geen drie weken te gaan. Het wordt moeilijker om er níét mee bezig te zijn. Waar we ook zitten: we kijken naar het weblog. Hoe laat we ook thuiskomen:  we checken nog éven onze mail. Van de week een prachtige terugblik ontvangen; twee A4’tjes lang (van wie? Dat zien jullie op 2 april), compleet met muziek uit die tijd. Ieder op onze eigen plek wandelden we met onze ogen dicht weer even door gangen en straten. Snoven de geuren op van toen. A la recherche. Maar dan zonder temps perdu. Want juist door die zoektocht, waar we mei vorig jaar mee startten, is die tijd weer zeer tastbaar. Toen zaten we er middenin en gleden de dagen soms geluidloos voorbij.

We horen en lezen dat er al kleine filialen van onze reünie zijn ontstaan. En ook zelf doen we eraan mee. We mailen en bellen. Er ís eigenlijk allang een reünie, al is deze vooralsnog alleen virtueel. Dat is natuurlijk erg ‘anno 2011’. Maar op 2 april doen we het gewoon weer even ‘anno negentienzoveelentachtig’. Holiday! Celebrate!

Denken jullie nog aan de betaling?

Iedereen is drukdrukdruk. Dat was toen al zo, dat is nog steeds zo en dat zal ook altijd zo blijven. Het kan dus best zijn dat je nog éven niet hebt gedacht aan de betaling. Daarom hier nog een keer alles op een rijtje:

De kosten voor de reünie bedragen € 55,- all-in. Je kunt het bedrag overmaken op rek.nr. 197813 (vanuit Nederland), of IBAN NL21INGB0000197813 / BIC INGBNL2A (vanuit het buitenland), t.n.v.
L. Veraart, Breda, o.v.v. 'Reünie HIVT' en je naam. De betaling moet echt uiterlijk maandag 21 maart in ons bezit zijn (zie de uitnodiging elders op deze pagina of in je mailbox).

Herinneringen aan wie niet meer is ...

Toen we met onze zoektocht naar jullie begonnen, hadden we nog geen idee van wat ons allemaal te wachten stond. De blik was gericht op ‘een leuke reünie’ en daar werkten en werken we met hart en ziel aan. Maar de weg ernaartoe is al even gedenkwaardig als de reünie zelf straks, in onze overtuiging althans, zal zijn.

Soms stonden we met lege handen. Want wie kan het bericht bevatten dat een klasgenoot er niet meer is? Uit het leven is weggerukt door een nietsontziende ziekte of een ongeluk? Heb je zo’n oude vriend of vriendin, neem dan op 2 april een ingelijste foto mee. Wij zorgen voor een mooie plek en voor kaarsjes.